Akbar Darvish

وقتی برای گفتن هزاران حرف داری , وقتی تنها با گفتن می توانی آرامش از دست رفته ات را به دست بیاوری تا بتوانی دوباره پنجه در پنجه ی این زندگی بیندازی , شعر بیانگر احساسات من در این گفتن است که من جز شعر گفتن نمی دانم ..که حتی وقتی سکوت می کنم با شعر سکوت می کنم و این سکوت من فریاد ناگفته های من است اکنون شعرها و دیگر نوشته های من که اگر فریاد من بوده اند اما از سکوت من الهام گرفته اند با کسانی که نه تنها درد مشترک داریم بلکه باید راه مشترک داشته باشیم تا دست در دست هم به سوی جهان مهربانان برویم .

۱۳۹۲ فروردین ۶, سه‌شنبه

دردهای انسانی

دردهای انسانی
************
من ,
نه مرد مردستان هستم
و نه می توانم
این چنین بودن را
تحمل کنم !

دریغا ,
از پای افتاده ام ...

و هر دست که دست مرا گرفت ,
خنجر را از پشت فرود آورد
و هر قبله ای که
به سوی آن نماز خواندم
سیاه شد ...

دیگر هیچ قصه ای نمی تواند مرا به خواب خوش فرو برد
اکنون که شب ها از سحر خالی شده اند..

اما نمی توانم
این چنین بودن را ,
تحمل کنم ...

اکبر درویش

Akbar Darvish

۱۳۹۲ فروردین ۶, سه‌شنبه

دردهای انسانی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درباره من