آی مردم ...

آی مردم !
آی مردم !

شعور خویش را ,
در دکه ی کدام نانوائی به گرو بگذارم
از برای لقمه ای نان !؟

لطف دارید
ماسک های تان را بر ندارید ...

وقتی شرف آدمی ,
اکنون
بی ارزش تر از کبریتی ست که تاریکی ای را روشن می کند..

تا آخر این بالماسکه
ناچارا در کنار شما خواهم بود ...

من ,
آماده می شوم
تا در سپیده ی صبح
در کنار دیگر یاران
بر صلیب خود بوسه زنم .

کدام گوش شنوایی ,
اکنون ,
باز است ؟

برویم که همدردان در راه خیانت کردند ...