Akbar Darvish

وقتی برای گفتن هزاران حرف داری , وقتی تنها با گفتن می توانی آرامش از دست رفته ات را به دست بیاوری تا بتوانی دوباره پنجه در پنجه ی این زندگی بیندازی , شعر بیانگر احساسات من در این گفتن است که من جز شعر گفتن نمی دانم ..که حتی وقتی سکوت می کنم با شعر سکوت می کنم و این سکوت من فریاد ناگفته های من است اکنون شعرها و دیگر نوشته های من که اگر فریاد من بوده اند اما از سکوت من الهام گرفته اند با کسانی که نه تنها درد مشترک داریم بلکه باید راه مشترک داشته باشیم تا دست در دست هم به سوی جهان مهربانان برویم .

۱۳۹۲ فروردین ۱۰, شنبه

قسمتی از : { من هیروشیما }

قسمتی از : { من هیروشیما }
بر اساس سیمفونی : طلوع بشریت
اثر : دیمیتری شوستاکوویچ
من آن زمان
که هنوز کوچک بودم
چه سر سبز بودم
چه صفائی داشتم
چه روزهای شاد و پر طنینی داشتم
اما وقتی بزرگ شدم
مامن حادثه شدم
و آن بمب
که جز ویرانی و نابودی
که جز محرومیت و ضجه
پیام دیگری نداشت
در وسعت من انفجار یافت ...
اما
آیا هنوز کسی هست
که بخواهد خانه اش را
خانه ی دوست داشتنیش را
بر ویرانه های احساس من بسازد ؟
آیا هست هنوز کسی
که به انتظارش بنشینم
تا بیاید
و مرا آباد کند !!!!؟؟؟

Akbar Darvish

۱۳۹۲ فروردین ۱۰, شنبه

قسمتی از : { من هیروشیما }

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درباره من