سهم ما

 

این سوی پل ،
تنهائی
آن سوی پل ،
تنهائی
و انفجاری به وسعت دنیا ،
در میانه ی پل

ما هیچ گاه به هم نمی رسیم
بگذار منفجر شود
این پل
برای همیشه
سهم ما جدائی ست
باید هر دومان ،
به غار تنهائی خود پناه بریم
و سال های سال ،
در حسرت به هم رسیدن ،
مرثیه سر کنیم

چه کسی می داند
که تنهائی ،
چه درد عظیمی ست
تنها من و تو
که این تنهائی را ،
با پوست و استخوان خود ،
لمس کرده ایم

همین که هم را دوست داشته باشیم
کافی ست
ما که تنها به دنیا آمدیم
و تنها زندگی کردیم
بگذار انتظار
این انتظار سخت ،
همخانه ی ما شود
تا در تنهائی بمیریم .

اکبر درویش . مرداد ماه سال ۱۴۰۲

#akbar#darvish#akbardarvish# اکبر #درویش #اکبر_درویش #شعر #شعرهای_اکبر_درویش #شعر_اجتماعی #شعر شعر_عشق #عاشقانه#شعر_نو