شهر بی شاعر

می گفت افلاطون
مدینه ی فاضله
جایی برای شاعران نخواهد داشت
افسوس که نمی دانست
شهر بی شاعر ,
مانند شب بی ماه است
تاریک و قیرگون
بی هیچ روزنه ای به سوی صبح

و دریغا چه می دانست
که تمام جنگ های عالم
یا از فلسفه ی فیلسوفان
نشئت گرفته است
و یا در پی شریعت پیامبران !!

پیامبران ,
از وحدت انسان ها سخن گفتند
از برابری
از برادری
اما در پس هر دین
فرقه ها روئیدند
و دشمنی ها سبز شدند
و چه بسیار
که قربانی جنگ بین ادیان شدند

و فیلسوفان
از جهان برتر امید دادند
از آزادی
از اصالت
اما به دنائت و پستی رسیدیم
و جنگ های پی در پی
با هزاران قربانی بیگناه

و هیچ کس باور نکرد که شاعران
امید دهنده ی طلوعی تازه هستند
در جهانی که
جز آزادی و برابری نیست .

اکبر درویش . 7 آبان ماه سال 1393