باور دارم
باور دارم
اگر چه سخت است
دشوار است
در این روزگار تلخ
که هر قصه ناامیدی را
فسانه می کند
که هر راه
سراب را جار می زند
و بن بست ها
در رویش ممتد خود ,
زنجیر می بندند
تا آخرین صدای روشن رهایی
به تاریخ بپیوندد
اما باور دارم
باور دارم
با بار تمام ناامیدی هایم
و یاس هایم
که با عبث تزیین شده اند
اما باور دارم
در روبرو ,
پیله ای ست
شگرف
زیبا
خانه ی تمام آرزوهای مان
پایان همه ی ناامیدی های مان
که انگیزه ی زیستن می بخشد
یاس های مان را
با امید زیبا می سازد
توان می بخشد
و روزی بی شک ,
آزادی
سربلند و سرافراز
از آن پیله
چون پروانه بیرون خواهد آمد
باور دارم
اگر چه سخت است
اگر چه ...
اکبر درویش . بهمن ماه سال 1392
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر