Akbar Darvish

وقتی برای گفتن هزاران حرف داری , وقتی تنها با گفتن می توانی آرامش از دست رفته ات را به دست بیاوری تا بتوانی دوباره پنجه در پنجه ی این زندگی بیندازی , شعر بیانگر احساسات من در این گفتن است که من جز شعر گفتن نمی دانم ..که حتی وقتی سکوت می کنم با شعر سکوت می کنم و این سکوت من فریاد ناگفته های من است اکنون شعرها و دیگر نوشته های من که اگر فریاد من بوده اند اما از سکوت من الهام گرفته اند با کسانی که نه تنها درد مشترک داریم بلکه باید راه مشترک داشته باشیم تا دست در دست هم به سوی جهان مهربانان برویم .

۱۳۹۲ مرداد ۴, جمعه

سیب را بچین

این شوم ,
نفرین شده ,
" تنهایی "
هنوز هم ,
مرا رها نمی کند
حوا ,
سیب را بچین
تا با خوردن آن ,
شریک تو شوم
همراه تو
همدرد تو
تا در کنار هم ,
شاید
توانستیم تنهایی را ,
مغلوب کنیم
حوا ,
سیب را بچین
شاید
شاید ...

حوا ,
سیب را بچین
آغوش می خواهم
تا پایان تنهایی
که خسته ام
که بس خسته ام .

این شوم ,
نفرین شده ,
" تنهایی "
هنوز هم ,
مرا رها نمی کند !!

اکبر درویش . 31 تیر ماه سال 1392

Akbar Darvish

۱۳۹۲ مرداد ۴, جمعه

سیب را بچین

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درباره من