تنهائی ، شریک تمام روزهای من است حتی روزهایی که ، به چشم های زیبای تو می اندیشم آن نگاه جادوئی ، که در من انقلابی به پا می کند تا دست به قلم بگیرم و واژه های بی صدا را به شعر هدیه سازم تنهائی ، تمام زندگی من شده است زندان من شده است من در این زندان ، شکنجه می شوم درد می کشم رنج می برم اما ، خود را به این زندان وابسته کرده ام و چه بسیار ، که دوست می دارم این زندان را که در لحظات غریبانه اش به خاطرات خود نظر می اندازم و تو را به یاد می آورم تو را ، که چشم هایت ، اولین معلم من بود و واژه ها را در ذهن من کاشت تا شاعر شوم شاعر دردهای تنهائی انسان ! اکبر درویش . سال ۱۳۹۹ بهمن ماه #akbar #darvish #akbardarvish #اکبر #درویش #اکبر_درویش #شعر #شعرهای_اکبر_درویش #شعر #اجتماعی #شعر_معاصر #شعر_عاشقانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر