دوست یعنی کسی که وقتی هست آروم باشی و وقتی نیست چیزی توی زندگیت کم باشه ، دوست یعنی اون جمله های ساده و بی منظوری که میگی و خیالت راحته که ازش هیچ سو تعبیری نمیشه ، دوست یعنی یه دل اضافه داشتن برای اینکه بدونی هر بار دلت می گیره یه دل دیگه هم دلتنگ غمت میشه ، دوست یعنی وقت اضافه یعنی تو همیشه عزیزی حتی توی وقت اضافه ، دوست یعنی تنهایی هایم را بسپرم دست تو چون شک ندارم می فهمیش... دوست یعنی یه راه دو طرفه ، یه قدم من یه قدم تو اما بدون شمارش و حساب و کتاب ، دوست یعنی من از بودنت سر بلندم نه سر به زیر و شرمنده... ادعا نمیکنم که همیشه به یاد دوستان خوبم هستم ولی ادعا میکنم که لحظاتی که به یادشون نیستم هم دوستشون دارم!
وقتی برای گفتن هزاران حرف داری , وقتی تنها با گفتن می توانی آرامش از دست رفته ات را به دست بیاوری تا بتوانی دوباره پنجه در پنجه ی این زندگی بیندازی , شعر بیانگر احساسات من در این گفتن است که من جز شعر گفتن نمی دانم ..که حتی وقتی سکوت می کنم با شعر سکوت می کنم و این سکوت من فریاد ناگفته های من است اکنون شعرها و دیگر نوشته های من که اگر فریاد من بوده اند اما از سکوت من الهام گرفته اند با کسانی که نه تنها درد مشترک داریم بلکه باید راه مشترک داشته باشیم تا دست در دست هم به سوی جهان مهربانان برویم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر