غمگنانه

ترس و وحشت ما _
درست از زمانی آغاز می شود که _
در می یابیم خواب های کودکی مان _
کابوسی بیش نبوده است _
و یکباره خود را در پرتگاهی احساس می کنیم _
که دستی نیست که دست مان را بگیرد _
ناگاه اضطرابی عمیق وجودمان را فرا می گیرد _
و خود را تنها و درمانده و ناتوان می یابیم !!

اکبر درویش . 17 تیر ماه سال 1374