دلم را
بسیار بزرگ باید می کردی
آن چنان بزرگ ,
که می توانستم تحمل کنم
که از پای نیفتم
بسیار بزرگ باید می کردی
آن چنان بزرگ ,
که می توانستم تحمل کنم
که از پای نیفتم
دریغا ,
زخم سینه شفا نمی یابد
و روح من آرام نمی گیرد
زخم سینه شفا نمی یابد
و روح من آرام نمی گیرد
اکنون
در برابر کدام ورطه ایستاده ام
و چه خواهد شد ؟
در برابر کدام ورطه ایستاده ام
و چه خواهد شد ؟
رحم کن
ای عشق !
به تو امید بسته ام .
ای عشق !
به تو امید بسته ام .
اکبر درویش . 13 مرداد سال 1373
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر