پدر من !؟

 

از دست نوشته های :
( در سایه ی ارتداد )

امروز ،
روز پدر است
پدر من خداست
من به او تبریک نمی گویم
و برایش کادوئی نمی خرم
زیرا بسیار از او رنجش دارم
او که مرا بی پدر ،
راهی کوچه های زندگی کرد
مرا در یتیم خانه گذاشت
و سپس در کوچه ها آواره کرد

من پدر ندارم
و از این پدرم ،
خدا
یا شاید ناپدری ام ،
خدا
هزاران رنجش و کینه دارم

او که مرا در فقر و نداری رها کرد
همیشه حسرت قسمت من بود

در زیر سایه ی این پدر ،
فقط زجر کشیدم و رنج بردم
شاهد دنیایی شدم
که جز جنگ و غارت و چپاول ،
چیز دیگری نداشت

و من ،
این کودک تنها ،
تن به هر مصیبتی دادم
تا دو روز عمر را پشت سر بگذارم
و با درد آشنا شوم

امروز ،
روز پدر است
بچه هایی مانند من ،
که سر راه گذاشته شده اند
که در خیابان ها آواره اند
یا در سطل های زباله ،
در جستجوی غذا هستند ،
این پدر را نمی خواهند
پدری که تنها ،
همنشین پولدارها و زورمندان است
و با فقرا کاری ندارد
حافظ سرمایه دارهاست
و سواران بر اریکه ی قدرت ،
در زیر علمش سینه می زنند

پدر من خوب و مهربان نیست
پدر من بخشنده و عاشق نیست
وگرنه چرا باید این همه نابرابری ،
دنیای ما را زینت داده باشد
و آزادی ،
که حق مسلم انسان هاست ،
در زندان انفرادی به سر برد ؟

امروز ،
روز پدر است
من به جای کادو ،
به پدرم خدا ،
به او می گویم که عدالت مرده است
و هزاران هزار نفر ،
گرسنه ی لقمه ای نان هستند
اما عده ای معدود ،
از تمام امکانات زندگی بهره مند هستند
و تبعیض در همه جا سایه انداخته است

من پدری می خواهم
که عادل باشد
و بتواند عدالت را در زمین پا برجا سازد
و مردم را ،
با هر عقیده ای که دارند ،
به سوی وحدت و یکدلی بخواند
خدائی که دوستدار آزادی باشد
و دشمن زندان ها
و دشمن شکنجه گر ها
و از اعدام نفرت داشته باشد

امروز ،
روز پدر است
من به کودکان بی پدر می اندیشم
زیرا خود پدری نداشته ام .

اکبر درویش . ۵ بهمن ماه سال ۱۴۰۲

#akbar#darvish#akbardarvish# #اکبر #درویش #اکبر_درویش #شعر #شعرهای_اکبر_درویش #شعر_اجتماعی #شعر_روز #آزادی#عدالت#روز_پدر