من فرزند ایرانم
این سرای امید که افسوس گرد ناامیدی را کنون بر خاک آن پاشیده اند سربلند خواهی ماند ایران اگر چه دشمنت ، شمشیر را از رو بسته باشد سر بلند خواهی ماند چنگیز ها و تیمورها اسکندرها و قوم تاتار ، نتوانستند تو را از پای در آورند سر بلند خواهی ماند ایران تو یادگار کوروش و داریوش هستی وارث پندار نیک کردار نیک و گفتار نیک تن به اسارت نخواهی داد تو آوازه خوان آزادی هستی عدالت ، از تو معنا گرفته است سر بلند خواهی ماند ایران ای موطن حافظ و سعدی ای مامن رباعیات خیام ای شاهکار فردوسی دوباره در تو ، شعرها سبز خواهند کرد حماسه ها تکرار می شوند و ما خواهیم خواند : آوازه خوان ، لبریز از احساس است نه آواز ! من فرزند ایرانم این سرای امید که دست ها را ، در دست هم خواهد گذاشت و مشت های گره کرده را ، به اتحاد خواهد خواند تا همه هم آواز شوند : ایران ای سرای امید ناامید مشو خورشید ، در پس این شب سیاه ، دوباره می تابد ! اکبر درویش . ۱۸ مهر ماه سال ۱۳۹۹ #akbar #darvish #akbardarvish #اکبر #درویش #اکبر_درویش #شعر #شعرهای_اکبر_درویش #شعر #اجتماعی #شعر_معاصر #ایران#محمد_رضا_شجریان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر