ننویسندگی :
باز مانند این ۱۵ سال اخیر بچه ها برایم جشن تولد گرفتند و من هم مثل همیشه گفتم چهارده سالم تموم شد و رفتم تو چهارده سالگی ...
راستی که چه دنیای زیبایی بچه ها دارند و من چقدر خوشبختم که این سال ها را در کنار آن ها گذرانده ام و شاهد رشد و بزرگ شدنشان بوده ام
امروز که بچه های دیروز را می بینم که چقدر موفق هستند و می بینم زحمات من بی نتیجه نبوده است چقدر به خودم می بالم و چقدر احساس خوشبختی و غرور می کنم
خوشحالم که بچه هایم آدم های مفیدی برای این مرز و بوم شده اند . این سالها چقدر بچه هایی بودند که آمدند و امروز که بزرگ شده اند یک زندگی سالم و مفید دارند . من این بچه ها را مانند فرزندان خودم دوست داشته ام و بزرگترین سرمایه ی من عشقی است که به آن ها دارم و عشقی است که از آن ها گرفته ام .
بچه ها دوست دارند که من چهارده ساله بمونم من هم نوجوان می مانم مانند خودشان که بهتر درک شان کنم تا وقتی که بزرگ می شوند سرشار از عشق و محبت باشند و کمکی که در نوجوانی گرفته اند باعث شود که احساس مسولیت کنند و آن ها نیز به دیگران کمک کنند و با عشق به مردم زندگی کنند .
اکنون که متاسفانه جامعه ی ما پر از دروغ و دغلبازی شده است و همه داریم برای پیشرفت خود دیگران را قربانی می کنیم چقدر خوب است آدم هایی باشند که هنوز با صداقت زندگی می کنند و به فکر کمک کردن به دیگران هستند و هنوز قلب های پاک و وجدان های بیدار زنده هستند .
تولدم به خودم و تمام پسرها و دختر هایی که در این سال ها کنار هم بودیم مبارک و امید آن که بتوانم باقی عمرم را نیز در خدمت نوجوانان آسیب دیده ی این سرزمین باشم
اکبر درویش . ۵ خرداد ماه سال ۱۴۰۳
#akbar#darvish#akbardarvish# #اکبر #درویش #اکبر_درویش #ننویسندگی #ننویسندگی_های_اکبر_درویش#نوجوانان#عشق#دوست داشتن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر