سکوت کن
حرفی نزن با تو ، تمام آسمان مال من است با تو ، تمام زمین مال من است سکوت کن حرفی نزن با تو ، تمام دنیا مال من است هر چند ، غم دارم درد دارم غم تمام مردم دنیا درد تمام هستی بغض ، گلویم را می فشارد و از این همه مصیبت در جهان ، به سوک نشسته ام بی عدالتی ها را می بینم نابرابری ها را و این جنگ های پی در پی را که بر جهان سایه انداخته است اما ، باز تو را می خوانم تو را ای عشق ، که قلب مرا ، به طپش واداشته ای سکوت کن حرفی نزن من شکسته از تمام دردها ، تو را صدا می زنم تو را می خوانم که در کنار تو ، به آرامش می رسم روزگار سختی ست همه نامردمی همه بی رحمی اما عشق تو ، به من توان می دهد مرا جان می دهد تا زندگی را و زندگی کردن را ، دوست داشته باشم سکوت کن حرفی نزن من و تو با سکوت ، تمام حرف های مان را خواهیم زد و در جهان بی آزادی بی عدالت بی وحدت بی برابری ، از عشق سخن خواهیم گفت . اکبر درویش . ۱۳ فروردین ماه سال ۱۴۰۱ #akbar #darvish #akbardarvish #اکبر #درویش #اکبر_درویش #شعر #شعرهای_اکبر_درویش #شعر #اجتماعی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر